Dziurawiec zwyczajny - właściwości i zastosowanie

Dziurawiec zwyczajny to roślina o żółtych drobnych kwiatuszkach, powszechnie uważany przez większość z nas za zwykły, zbędny chwast w ogrodzie. Mało osób jednak zdaje sobie sprawę, że ta niepozorna roślina kryje w sobie mnóstwo cennych składników prozdrowotnych. My w tym roku pozyskujemy te cenne żółte kwiatostany dla pozyskania wyciągów olejowych. O właściwościach ziela dziurawca pisano już tysiące lat temu. Szczególnie cenił je Hipokrates, który miał podobno regularnie je stosować jako uniwersalny środek na wiele dolegliwości. Grecki lekarz nie mylił się co do tej rośliny. Według wyników najnowszych badań dziurawiec to roślina o wyjątkowych właściwościach. Poniżej kilka prostych przepisów na wykorzystanie dziurawca.

Napar z dziurawca: 

- jednej łyżki ziela

- 250 ml gorącej wody

Zalewamy susz wrzątkiem i przykrywamy. Po 20 minutach napój będzie gotowy do spożycia. Napar można pić o dowolnej porze dnia, ale jeśli zmagasz się z niestrawnością to najlepiej zrobić to po posiłku, a jeśli masz problemy z uspokojeniem się przed snem, wypij go wieczorem.

Nalewka z dziurawca:

- 200 g młodych pędów rośliny,

- 1 l alkoholu 70%.

Ziele umieszczamy w słoik i zalewamy alkoholem i odstawiamy na 2 tygodnie. Następnie musimy przecedzić przez gazę. Dodajemy ok 150g miodu i zakręcamy słoik. Po ok. 3 miesiącach nalewka jest gotowa.

Wyciąg olejowy z dziurawca:

- 1/3 słoika kwiatostanów rośliny

- 800ml oliwy z oliwek (super jakości)

- gaza 

Słoik wypełniamy w 1/3 zawartości suszem kwiatostanów dziurawca, następnie zalewamy zawartość oliwą z oliwek. Na szyjkę słoja nakładamy gazę dla zapewnienia dopływu tlenu powietrza. Słoik stawiamy w słonecznym miejscu na ok 3 miesiące. Po 3 miesiącach oliwa z dziurawca jest gotowa. 

SzymPolski - Dzika Kuchnia 

_____________________________________________________

Wg. Dr. Różańskiego :

Dziurawiec w praktycznej fitoterapii.

Ziele dziurawca – Herba Hyperici niegdyś popularne jako środek żółciopędny i przeciwbiegunkowy, przywracający równowagę w przewodzie pokarmowym.

Obecnie zalecany również w fitoterapii chorób układu nerwowego. Wyciągi alkoholowe i ekstrakty suche z dziurawca zawierające hiperycynę, ksantony i floroglucyny działają przeciwdepresyjnie i uspokajająco. Poprawiają samopoczucie, wzmacniają, uodparniają na stres, działają adaptogennie. Uprawniają procesy uczenia się i zapamiętywania oraz odtwarzania informacji. Przywracają chęć do życia. Dodatkowo poprawiają trawienie i pobudzają przemianę materii. Działanie jest odczuwalne po dłuższym i regularnym zażywaniu preparatów dziurawca. Hiperycyna jest inhibitorem monoaminooksydazy (MAO).

Dziurawiec działa przeciwdepresyjnie również poprzez hamowanie wchłaniania zwrotnego dopaminy, serotoniny, kwasu gamma-aminomasłowego GABA, glutaminianu i noradrenaliny. Niewątpliwie podnosząc stężenie tych mediatorów dziurawiec wyzwala zadowolenie, radość i euforię.

Wyciągi olejowe i wodno-alkoholowe stosowane są w leczeniu trudno gojących się ran.

Hiperforyna działa antybakteryjnie. Naftodiantrony dziurawca mają właściwości przeciwwirusowe.

Karotenoidy, chlorofil i pochodne floroglucyny pobudzają ziarninowanie.

Obecnie mamy w handlu coraz więcej nowoczesnych form (kapsułki, drażetki) zawierających standaryzowane wyciągi z dziurawca.

Surowiec dobrej jakości powinien zawierać 0,5-0,7% hiperycyny oraz 3-6% hiperforyny.

Zawartość olejku eterycznego waha się w granicach 0,05-0,9%. Właściwości ściągające, przeciwnieżytowe nadają garbniki, których może być w zielu nawet 16%. Dawka 2-4 g ziela dostarcza ustrojowi 0,2-1 mg hiperycyny.

Ziele dziurawca pozyskiwane jest z gatunku dziurawiec zwyczajny – Hypericum perforatum L., z rodziny dziurawcowatych (okrętnicowatych) – Hypericaceae (Clusiaceae).

Składnikami czynnymi dziurawca są: naftodiantrony (hiperycyna, pseudohiperycyna, nie mniej niż 0,08-015%), floroglucyny (hiperforyna 2-4,5%, adhyperforyna, hydroperoksykadiforyna), ksantony gamma-pironowe, olejek eteryczny (do 1%), seskwiterpeny (gurjunen), flawonoidy (wg FP nie mniej niż 1,8% w przeliczeniu na hiperozyd; kwercetyna, izokwercytryna, rutozyd, apigenina), kwasy fenolowe (kawowy, chlorogenowy), garbniki (8-16%), kwas gamma-aminomasłowy, karotenoidy (0,015 mg%), fitosterole.

Składniki czynne dziurawca działają rozkurczowo na mięśnie gładkie układu pokarmowego, żółciopędnie, żółciotwórczo, lekko ściągająco, antyseptycznie i przeciwdepresyjnie.

Hiperycyna wykazuje wpływ antywirusowy, dlatego wyciągi olejowe i spirytusowe zalecane są w terapii wirusowego zapalenia wątroby.

Naftodiantrony, floroglucyny i ksantony są inhibitorami monoaminoksydazy MAO. Frakcja bogata w te związki jest składnikiem preparatów przeciwdepresyjnych.

Hiperycyna zwiększa wrażliwość skóry na promienie UV, co w umiejętny sposób może być wykorzystane w leczeniu łuszczycy, trądziku i bielactwa. Alkoholowe i olejowe ekstrakty z kwiatów dziurawca pobudzają hemopoezę.

F. Eckstein i S. Flamm (1933 r.) opisali wpływ preparatów dziurawcowych na gospodarkę hormonów płciowych u kobiet i zalecali stosowanie ich w leczeniu zaburzeń miesiączkowania.

Bohn opisał właściwości przeciwnerwicowe i uspokajające dziurawca.

Wskazaniami do stosowania wyciągów z dziurawca są: schorzenia żołądka, nieżyt jelit, dolegliwości ze strony wątroby po usunięciu pęcherzyka żółciowego, kamica żółciowa, dyskinezy układu żółciowego.

Zewnętrznie do leczenia ran (nalewka, sok), owrzodzeń i oparzeń (wyciąg olejowy).

Alkoholowe i olejowe wyciągi z dziurawca pobudzają regenerację tkanki łącznej i nabłonkowej, co opisał znany fitoterapeuta H. Leclerc (1935 r.).

https://rozanski.li/5419/dziurawiec-w-praktycznej-fitoterapii/

INFORMACJA

W myśl obowiązującego prawa powyższy artykuł nie stanowi porady medycznej, lekarskiej lub farmaceutycznej. Czytelnik przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji w zakresie leczenia lub suplementacji, w zależności od potrzeb powinien skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

"SzymPolski"