KORA Z WIERZBY BIAŁEJ  - właściwości i zastosowania

Najważniejsze znaczenie w korze wierzby ma salicyna z której powstaje w organizmie na drodze utlenienia się alkoholu salicylowego kwas salicylowy. Pochodną kwasu salicylowego jest znana dobrze wszystkim i tak często stosowana aspiryna.

Działanie kory wierzbowej jest wielostronne. Określa się je w fitoterapii jako przeciwgorączkowe, przeciwreumatyczne, przeciwzakaźne, przeciwbólowe, ściągające (garbnikowe) i przeciwkurczowe.

Należy ją zbierać wczesną wiosną, gdy tylko ruszą soki. Korę należy suszyć szybko, w pomieszczeniach o dużym przewiewie, na słońcu lub w sztucznych warunkach przy temperaturze nie przekraczającej 40°C. Rozkładamy ją cienką warstwą, uważając, aby rurki nie wchodziły jedne w drugie, gdyż tak zlepione schną długo i często pleśnieją. Suszenie kończymy, gdy kora łamie się przy zginaniu. Cechą dobrego surowca jest jasnozielona od wewnątrz i szarozielona z zewnątrz barwa kory, której grubość nie powinna przekraczać 2 mm.

Kora zbierana latem ma znacznie słabsze własności lecznicze od zebranej wczesną wiosną.

https://www.lasy.gov.pl/pl/informacje/aktualnosci/lesna-aspiryna